بر خلاف برخی از تفکرات افراطی که مانع هرگونه ارتباط زنان با جامعه ای که در آن زندگی می کنند می شود ، قرآن کریم با حضور زنان در جامعه مخالف نبوده ، اما برای حضور آنان شرائطی را بیان کرده است که می توان با احراز این شرائط از بسیاری از مفاسد و ناهنجاری ها جلوگیری کرد.

قرآن کریم این توصیه را به زنان پیامبر اکرم بیان کرده است اما مسلم است که این توصیه اختصاص به زنان پیامبر نداشته و شامل همه زنان می شود:

یَا نِسَاء النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاء إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا: اى همسران پیامبر، شما اگر تقوا پیشه کنید مانند دیگر زنان (عادى) نیستید، پس با گفتارتان ناز و عشوه مریزید تا کسى که در دل او مرض ( فسق و فجور) است (در شما) طمع ورزد، و گفتارى نیکو (و دور از تحریک و ریبه) بگویید.( الأحزاب : 32)

توضیح آیه اینکه در بعضی از محاورات شاهد ناز و عشوه زنان در گفتگوها هستیم که قرآن مجید برای جلویگری از مفاسد احتمالی به زنان توصیه می کند که در گفتگوها و محاوره های روزمره خود ، با وقار و سنگینی حرف زده تا افراد بیمار برای آنها مشکلی ایجاد نکنند.